بدنسازی در رشته‌های رزمی مانند : بوکس و کاراته و کونگ‌فو و … از اهمیت خاصی برخوردار است اما آنچه تا کنون در اغلب باشگاه‌ها به شخصه مشاهده کرده ام ناتوانی ورزشکاران در ایجاد تمایز بین رشته پرورش اندام و بدنسازی رزمی است و به نوعی در انتخاب هدف و وسایل لازم رسیدن به آن دچار گمراهی شده اند و علت آن هم عدم وجود دانش کافی در این عرصه می‌باشد .
شما به عنوان یک رزمی کار می‌بایست بدنسازی را به عنوان مکمل تمرینات اصلی خود و نه ورزش اول خود قرار دهید چرا که این عمل سبب انحراف از هدف اصلی در رشته تخصصی تان خواهد شد . پس از آن که جایگاه اصلی بدنسازی را در شته ورزشی خود دانستید اکنون زمان آن رسیده تا تمریناتی در خور رشته ورزشی اصلی تان تهیه کنید و دراین مرحله ابتدا بایستی عضلات پر استفاده در رشته اصلی‌تان را با کمک مربی مشخص سازید .
پس از اولویت بندی عضلات بر اساس اهمیت و کاربرد شان زمان آن است تا برنامه تمرینی خود را پایه ریزی کنید و نیاز به دانش یک مربی دلسوز و با دانش بدنسازی خواهید داشت .
برنامه تمرینی باید به گونه‌ای تهیه شود که علاوه بر توجه به عضلاتی که داراری اولویت هستند به دیگر عضلات نیز توجه خاصی داشته و کوتاه و کاربردی باشد به صورتی که شما بتوانید کلیه عضلات خود را در ۲ جلسه در هفته تحت تمرین قرار دهید و در عین حال خدشه و کاستی را در تمرینات رشته اصلی متحمل نشوید . دراین بین حرکت پایه همچون پرس سینه و اسکوات و ددلیفت و… کمک شایانی در تحقق اهداف فوق خواهند داشت به خصوص اگر با اضافه بار ( وزنه اضافی ) انجام شوند .
نکته دیگر که در این مقوله قابل ذکر است مدت زمان اجرای یک برنامه و میزان استراحت لازم جهت ریکاوری عضلات می‌باشد از آنجا که هدف شما ساخت و پرداخت عضلات همانند آنچه در پرورش اندام مرسوم است نمی‌باشد و تنها کسب قدرت و سرعت و استقامت اهمیت فراوان دارد پس آن چنان که یک ورزشکار رشته پرورش اندام نیازمند شوک‌های تمرینی است شما زیاد به این مورد احتیاج نخواهید داشت از این رو متوسط ۲ ماه برای تداوم یک برنامه بدنسازی و کسب موفقیت در آن زمان مناسبی می‌باشد .
مسلماً بدون استراحت و ریکاوری بدن شما دچار آسیب‌های خفیف و درنهایت شدید خواهد شد و باید زمان لازم را ( به جز روزهای تعطیل ) جهت استراحت و تفریح در برنامه تمرینی خود در نظر بگیرید تفریح و مسافرت از آن جهت اهمیت بسزایی به خصوص در رشته‌های رزمی دارد که سبب تقویت روحیه ورزشکار و نشاط و سلامت روانی وی خواهد شد که افزایش و بهبود کارایی وی را در تمرینات و مسابقات در پی دارد .
بسیاری از افراد تمرینات رشته اصلی خود و بدنسازی را توأم با یکدیگر انجام می‌دهند ( البته در افراد مبتدی این امر مرسوم است و خود مربی رشته رزمی جهت پیشرفت وی ترکیبی از تمرینات را برمی‌گزیند ) و این یک اشتباه فاحش است و باید تمایز لازم بین این دو مسیر مشخص شود و الا در هیچ کدام موفقیت لازم کسب نخواهد شد چرا که هدف برای ذهن و جسم ورزشکار نامشخص است و می‌بایستی این تمرینات را جدای از یکدیگر و در اوقات متفاوتی انجام داد تا با حداکثر توان بتوانید تمرینی پرفایده و ثمر بخش داشته باشید که شما را به سوی مسیر قهرمانی سوق می‌دهد .
